« »  Su simbulismu de sa "pedra angulare" in sa tradizione cristiana si basat subra custu testu: «sa pedra chi sos mastros han' iscaltadu est diventada sa pedra angulare de s'orientamentu», o de pius precisu « Pedra 'e chizone » (caput anguli). Istranu est chi custu simbulismu risultat male cumpresu in su pius de sas boltas po una cunfusione chi s'est fatta cumunemente tra sa PEDRA ANGULARE e sa PEDRA FUNDAMENTALE - a sa cale faghet riferimentu cust'ateru testu nodidu « Tue ses' Pedru, e subra custa pedra hap' a fagher' sa Creja mia, e sas giannas de s'inferru no han' a bincher' subra sua » - custa cunfusione però risultad' istrana ca, da su puntu 'e vista ispecificadamente cristianu, giughet a cunfunder' Santu Pedru cun Gesu Cristu matessi, ca est cust' ultimu a esser' disignadu in manera espressa comente « Pedra angulare », comente mustrat cust'ateru passu de Santu Paule, hi la tenet distinta da sas pedras de fundamentu: « Bois sezis che una domo fraigada subra su fundamentu de sos apostulos e de sos profetas, de sos cales Gesu Cristu est sa pedra principale de riferimentu (summo angulari lapide), in sa cale domo, fraigada e presa in parte sua, si elevat a TEMPIU cunsagradu a Deus, po mes' 'e su cale bois sezis intrados in domo sua (pius precisamente "... fraigados paris", coedificamini) po esser' sa domo de Deus in s'Ispiritu ». 







« »





​